Recenzja płyty Atkosphere na arlequins.it

Autor: Giovanni Carta

Ten niezwykły zespół pochodzi z Polski. Elektroakustyczne trio grające szeroko pojętą muzykę fussion, która zabarwiona jest wschodnimi klimatami muzycznymi, pełna egzotycznych zapachów, wrażeń i „pikantnej atmosfery kosmicznej inspiracji”… Obserwując ładną okładkę z małym hipisem, pierwsze wrażenia nie kłamią. Wręcz przeciwnie… Mimo że Ritual Art Orchestra jest dość młodym projektem, aktywnym od kilku lat, to tak naprawdę trio złożone z muzyków o pięknym doświadczeniu muzycznym. Mówiąc skromnie, w R-A-O znajdujemy legendarnego amerykańskiego skrzypka Steve’a Kindlera, wirtuoza dziewięciostrunowych skrzypiec. Fani Mahavisnu Orchestra z pewnością pamiętają jego wkład w „Visions of Emerald Beyond”, a także w niektóre z najważniejszych solowych dokonań Jana Hammera („The First Seven Days”, „Oh Yeah” i „Melodies”), a także działalność tego muzyka w nurcie new-age oraz współpracę z Kitaro i Spencer Brewer. Jego solowe płyty zostały wydane w latach osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych, ukierunkowane na klimatyczną muzykę jak i intensywne fussion oraz new-age. W R-A-O Kindler dołączył do znakomitego gitarzysty Bogusława Raatza, współzałożyciela progresywnego, jazzowego Question Mark i awangardowego Warm Trio, wraz z perkusjonistą Danielem Mackiewiczem, działającym z zespołami jazzowo psychodelicznymi zespołami Jaskinia i The Cyclist. W „Atmosphere” odkrywamy swoisty dyskurs muzyczny o wielokulturowym zabarwieniu, a nurt ten zaczął się prawdopodobnie w latach siedemdziesiątych wraz z pierwszymi dokonaniami Johna McLaughlina i Shakti: poprzez instrumentarium, które formalnie zdaje się utrzymywać równowagę między tradycją etniczną, fussion, a improwizacją, R-A-O tworzą dźwięki i aranżacje w sferze muzycznej bardzo eklektyczne i wizjonerskie, tak aby nadać całości „Atmosphere” pewne psychodeliczne i kosmiczne tchnienie.

Płyta zaczyna niezbyt reprezentatywny dla całości, dowcipny, „egzotyczno-rockowo-jazzowy „Camel Walk”; przychodzą na myśl niektóre epizody Shadowfaxa. Klimat jednak nagle się zmienia, zarówno w programowym „Breath of India”, z elektrycznym sitarem Raatza, pojedynkami sitaru z ognistymi skrzypcami Kindlera, lub w najbardziej surowym i mało znanym bliskowschodnim tańcu „Teresa’s Dance for the Big Sur Natives”, w którym skrzypce i oud grają, przekonujące i tajemnicze melodie jakby wyszywając wzory. Z biegiem czasu „Atmospfere” zmierza jeszcze bardziej zdecydowanie w kierunku swoistego ezoterycznego rytuału, nawet poprzez wykorzystanie elektroniki, lecz w wyjątkowo ostrożny i delikatny sposób, do uzyskania ambientowego brzmienia, utwory z mantrami i duchową inwokacją jak „Risng Above” lub hipnotyczny szamański „Shaman Séamas”. W „Mare’s Milk” wizje muzyczne RAO wydają się zbliżać do bardziej przestrzennych, etno-ambientowych orkiestracji takich artystów jak Forrest Fang, z ciekawymi partiami gitarowymi, które pozwalają nam myśleć o poszukiwaniach Steve’a Tibbetsa. W tajemniczym „Parting Ways” odnajdujemy melancholię, refleksje i zadumę tworzoną przez grę skrzypiec z sugestywnym akompaniamentem oudu i bałałajki oraz nieprzewidywalne wariacje aranżacji… Tytułowy utwór to długa i intensywna podróż trwająca jedenaście minut, w której muzycy improwizują i eksplorują bardziej klasycznie, akustyczne i progresywne etniczne dźwięki, aż do kończącego płytę „Epilogue”, utworu z największą ilością tajemniczych dźwięków, prawie jak elektryczne, sfuzzowane etno, zdecydowanie różnego od utworu otwierającego płytę, ale potwierdzającego wyraźną i dostrzegalną stylistyczną tendencję. Aby dodatkowo wyeksponować doskonałą grę instrumentów, uzyskano jakość nagrań pozwalającą do przesyłania całej głębi dźwięku w każdym detalu, tak aby płyta CD była nagraniem do testowania jakości systemów hi-fi. Piszę to z nadzieją, że ta piękna płyta może być zasłużenie doceniona przez Was, drodzy czytelnicy, z odpowiednim systemem audio!

Giovanni Carta

www.arlequins.it

przekład: R.G.